Μετα τις εκλογές...

Οι εκλογές τέλειωσαν.Το επόμενο θέμα συζήτησης η κυβέρνηση.Ποιοι,ποιος γιατί.Προφανώς οι αργηγοί μας απ ότι φαίνεται δεν είχαν ως μαθητές καλό βαθμό στην ιστορία .Διαφορετικά θα ήξεραν ότι χάρη τους έκαναν και ο κόσμος πήγε και ψήφισε.Κάποιοι συνειδητά  απαξιώνουν την πολιτική και τους πολιτικούς και έτσι κανονίζουν τα πολιτικα  πράγματα οι ειδήμονες σε όλο και ποιο στενό κύκλο .Τελικά ίσως αυτό να θέλουν.
  Τώρα, που, από τα πράγματα περιθώρια για τακτοποιήσεις πολιτικών φίλων δεν υφίστανται με αθρόους διορισμούς και βολέματα ημετέρων ,είναι μεγάλη ευκαιρία να οργανωθούν τα κόμματα σε κόμματα αρχών,απόψεων και ιδεολογικών εργαστηρίων. Οπως ήταν στις αρχές της Μεταπολίτευσης.Να ανοιχθούν αυτά τα κόματα στην κοινωνία και  να μην ανακυκλώνονται τα ίδια και τα  ίδια πρόσωπα στην πολιτική κονίστρα.Να υπάρξει πολιτική δέσμευση για άμεση και επικείμενη συνταγματική αλλαγή ,που θα περιλαμβάνει ενδεχόμενα από τον αριθμό των βουλευτών μέχρι θεσμικές παρεμβάσεις σε όλα τα επίπεδα θεσμών και λειτουργείας του πολιτευματος καθώς και εναλλακτικές μορφές νομιμοποίησης του.Ανοίγεται πεδίο  δόξης λαμπρόν για το μέλλον.Αρκεί να ''προκάνουμε'',που έλεγε και ο τελευταίος των μεγάλων Χαρίλαος Φλω ράκης.Γιατί πριν το μέλλον είναι το παρόν.Και αυτό μας τελειώνει.
     Μαυρογένης Ευτύχης   Χανιά μιά μέρα μετά τις εκλογές της 17 ιούνη.

ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΠΑΣΟΚ ΜΙΛΑΜΕ;

Σήμερα που η σιωπή πολλών συμπολιτών  μας  είναι πιο ηχηρή από ποτέ, ουδείς  δικαιούται να σιωπά. Πολύ περισσότερο, όσοι έχουν ενεργό  θέση στην κοινωνία και στην ζώσα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα του τόπου μας.

Πολλοί με σταματούν στον δρόμο και ζητούν την άποψή μου και την γνώμη μου για το τι πιθανόν να συμβεί την επομένη των εκλογών τόσο γενικότερα στην χώρα όσο και ειδικότερα όσον αφορά τον χώρο του ΠΑΣΟΚ.  Και τούτο, όχι γιατί διαθέτω κάποια ιδιαίτερη ικανότητα αλλά γιατί είναι γνωστό ότι σε μια δύσκολη συγκυρία το 2007   κλήθηκα από την παράταξη του ΠΑΣΟΚ  όταν πολλοί κρυβόταν και  μη έχοντας ουδεμία σχέση μέχρι τότε στα στενά κομματικά όρια του τοπικού Πασοκ να ηγηθώ μιας αναγεννητικής προσπάθειας στο στον χώρο. Αισθάνομαι λοιπόν την υποχρέωση να δημοσιοποιήσω τις σκέψεις μου προκαταβολικά και όχι μετά τις εκλογές ,που πολλοί θα βρεθούν να σκυλεύουν πάνω σε πολιτικά πτώματα.

Όπου και αν στηθείς και αν βρεθείς γίνονται συζητήσεις  για τις επερχόμενες εκλογές, το καταρρέον πολιτικό σύστημα, τις δυνάμεις που πολιτικά απέρχονται, τις πολιτικές δυνάμεις που ανέρχονται.

Όντας παιδί της αλλαγής του ’81, είμαι και εγώ από τους ένθερμους υποστηρικτές των μεγάλων κοινωνικών αλλαγών που συντελεστήκαν με την ορμή των δυνάμεων της κεντροαριστεράς, που συγκρότησαν ένα νέο πόλο εξουσίας μακριά από τις μαξιμαλιστικές θέσεις της εξαρτώμενης ιδεολογικά κομμουνιστικής αριστεράς και τον παροχωρημένο τότε πολιτικό λόγο της λεγόμενης δεξιάς παράταξης.

Ενταγμένος στην φοιτητική παράταξη του ΠΑΣΟΚ δρούσαμε και αγωνιζόμαστε  τότε για το πανεπιστημιακό άσυλο, για ένα εκσυγχρονισμένο πανεπιστήμιο ,για μια ενεργή δημιουργική παρουσία των φοιτητών στα μελλούμενα.

Πιστεύαμε στις ιδέες μας και είχαμε όραμα. Σήμερα 30 χρόνια σχεδόν μετά υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα. Τι έμειναν από αυτά τα οράματα, τις ελπίδες, τις αγωνίες; Η μεγάλη πολιτική σύνθεση που είχε επιτευχθεί τότε με το παλλαϊκό αίτημα της κοινωνικής μεταρρύθμισης και που εκφράστηκε με το αίτημα της αλλαγής, σήμερα αναζητά μια νέα αφήγηση, ένα νέο ιστορικό και κοινωνικό αίτημα.

Κάθε κόμμα έχει λόγο ύπαρξης μόνο  αν εκφράζει κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα, αν έχει κοινωνική αναφορά και προπάντων αν δίνει προοπτική και ελπίδα στο λαό. Αν συμβαίνουν τα παραπάνω ιστορικά και δικαιωματικά καταξιώνεται και ωφελεί την κοινωνία. Διαφορετικά εμπλουτίζει το νεκροταφείο των κομματικών σκελετών, που ήλθαν είδαν και απήλθαν ανυπόληπτα και η ιστορία αρνήθηκε την αφιέρωση έστω και μιας αράδας για αυτά.

Το σημερινό ΠΑΣΟΚ άραγε τι εκφράζει; Θα είμαι πολύ αυστηρός αλλά πιστεύω δίκαιος στην κρίση μου. Ένα τίποτα. Είναι ένα άδειο πουκάμισο. Ιδεολογικά είναι στεγνό, πολιτικά αποδυναμωμένο, κοινωνικά ξεκομμένο και αφηγηματικά είναι χωρίς αναφορά στο μέλλον. Και όλοι εμείς που θητεύσαμε στα θρανία της αλλαγής είμαστε ορφανοί;

Συζητώντας, παρατηρώντας γύρω μας και προσπαθώντας να οραματιστούμε το μέλλον, τα πράγματα είναι πιο απλά από αυτά που εμφανίζονται με μια πρώτη ανάγνωση . Η ευθύνη μας τώρα είναι να πούμε την άποψή μας. Να την δημοσιοποιήσουμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας της άποψης μας.

Πρώτον: Το ΠΑΣΟΚ ως πολιτικός σχηματισμός έχει τερματίσει το βίο του. Την επομένη των εκλογών, πέρα από συναισθηματισμούς και ιδεολογικές αγκυλώσεις, το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να διαλυθεί και να ξαναδημιουργηθεί μια νέα παράταξη με πολιτικές και κοινωνικές αναφορές, με καθαρό ιδεολογικό πρόσωπο και προπάντων με νέα πρόσωπα καθαρά στην κοινωνία, που δεν θα έχουν να απολογηθούν για τίποτε.

Σήμερα ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας, των νέων σοσιαλιστών, της λεγόμενης κεντροαριστεράς, μοιάζει πολιτικά ορφανός .Χρειάζεται κατά συνέπεια μια νέα ιστορική αφήγηση. Αυτή η αφήγηση δεν μπορεί να γίνει μέσα από τις αγκυλώσεις, τις αντιφάσεις και τις αλληλοαναιρούμενες θέσεις, των ευκαιριακά συνασπισμένων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ περισσότερο από τα χέρια των θιασωτών  μιας παρακμασμένης  ιδεολογικά παραδοσιακής  αριστεράς.

Σήμερα παρά ποτέ ο χώρος μας χρειάζεται μια ιδεολογική καθαρότητα μια νέα κοινωνική αναφορά η οποία προβάλλει ως ιστορική αναγκαιότητα και όχι ως προσωπική οφειλή της ιστορίας σε κάποιον ηγέτη.

Τόσο εγώ όσο και δεκάδες  αγνοί αγωνιστές  που ήμασταν ιδεολογικά και όχι με όρους θεσιθηρίας μπροστά στον αγώνα της αλλαγής, ένα γνήσιο κοινωνικό αγώνα αλλαγής δεν θα απολογηθούμε ούτε για τον Τσοχατζόπουλο, ούτε για τους στενούς συνοδοιπόρους του που αρκετοί εξ αυτών λοθροβιούν πολιτικά στο χώρο μας, ακόμα  και στα Χανιά.

Εμείς ούτε κλέψαμε, ούτε αναπαυόμαστε πάνω σε εκατομμύρια, ούτε θητεύσαμε σε καμία μορφή εξουσίας. Δεν υπήρξαμε έμμισθοι του συστήματος αν και ιδεολογικά μας χρησιμοποίησε .

Ας μας κάνουν τη χάρη λοιπόν να παραμερίσουν. Η δημοκρατική παράταξη με το ιδεολογικό φορτίο της κεντροαριστεράς, έχει βαθιές ρίζες και μακρύ μέλλον. Άρα θα το υπηρετήσουν άνθρωποι νέοι, χωρίς σκιές, με κοινωνική αναφορά και ιδεολογική καθαρότητα.

Ο κόσμος θέλει καθαρά πρόσωπα και όχι επαμφοτερίζουσες θέσεις και δημοσιοσχετλιστικες εδιαπροσωπικές επενδύσεις.. Σήμερα κρίνεται το μέλλον της χώρας, αύριο θα κριθεί το μέλλον των παιδιών μας.

Σήμερα  η υπάρχουσα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, έχει την μεγαλύτερη ιστορικά ευθύνη της παράταξης μετά τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Η θα κάνει μια υπέρβαση μετά τις εκλογές και θα  ενοποιήσει τον χώρο της κεκτροαριστεράς με πλήρη ανασύνθεση ιδεολογικής καθαρότητας σε πολιτικες και πρόσωπα  ή θα μπει οριστικά στο χρονοντούλαπο  της ιστορίας παρέα  με τους σκελετούς των χρεοκοπημένων κομμάτων. Ας τελειώνουμε με τους επαγγελματίες της πολιτικής ,με τους  ιδεολογικούς γυρολόγους που περιφέρουν την πολιτική ένδεια τους από γάμους σε κηδείες και από βαφτίσια  σε μνημόσυνα και ας δοθεί τόπος στους νέους ,άφθαρτους και αμόλυντους από την φθορά της παρακμής του βολέματος και της αρπαχτής.

Αυτό το άρθρο γράφτηκε και αποτελεί μια απάντηση σε όσους επιθυμούν με μεγάλη ομολογουμένως αγωνία, να βρουν μια διέξοδο για την σημερινή ημέρα. Να δουν οραματικά  και με ιδεολογικά κριτήρια, χωρίς αγκυλώσεις το μέλλον. Οι νέοι έχουν το δικαίωμα στο όραμα και στο μέλλον. Ας ανοίξουμε τον δρόμο στους συμπολίτες μας, που  έχουν συνάφεια και  συνέπεια στα λόγια ,στα έργα και στην μέχρι τώρα πολιτεία τους.

Είμαστε υποχρεωμένοι να συνεργαζόμαστε ως  πολιτικοί σχηματισμοί .Ας δημιουργήσουμε το μέλλον όπως το σκεπτόμαστε .Ας αποδυναμώσουμε ‘όλους αυτούς που με την συμπεριφορά τους μας έφτασαν ως εδώ.

Η  χώρα μας είναι ένα προνομιούχο οικόπεδο στην μεγάλη πατρίδα που λέγεται γή .Ας μην επιτρέψουμε σε κάποιους να την ακρωτηριάσουν. Σήμερα επιλέγουμε ποιοι θα μας κυβερνήσουν .Δυστυχώς δεν επικρατεί ο ορθός λόγος και επικρατεί ο εντυπωσιασμός και το χάϊδεμα αυτιών. Η ευθύνη είναι δική μας .Σήμερα αποφασίζουμε  για την πατρίδα μας αύριο ,αν έχουμε  χρόνο ,τακτοποιούμε τους κομματικούς μας λογαριασμούς. Καλό βόλι αγαπητοί συμπολίτες μου και στο επανιδείν.                 

Μαυρογένης Ευτύχης Δικηγόρος

Λίγες σκέψεις ΜΕΤΑ τις εκλογές....

Οι εκλογές έγιναν,τα αποτελέσματα δεν αφισβητούνται και γενικά η δημοκρατία μας κάνει τα πρώτα βήματα για συνεργασίες κυβερνητικού επιπέδου.Το διακύβευμα είναι αναμφισβήτητα η ωριμότητα των κομάτων να διεκδικήσουν διαχείριση  κυβερνητικής εξουσίας ,από κοινού.Τόσο τα πρωην μεγάλα κόματα όσο και τα μικρότερα θα πρέπει τώρα να αποφασίσουν την συμμετοχή στην νομή της εξουσίας για το καλό του τόπου έτσι όπως το διακηρύττουν.  Αλλωστε γιαυτό  διεκδικούν την ψηφο μας.Το Κ.Κ.Ε. δεν παίζε γιατί διεκδικεί για τον εαυτό του ρόλο αντισυστημικό ,το ίδιο και η Χρυσή Αυγή που διεκδικεί την καθαρότητα του εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας.Ολα τα άλλα κόματα εν δυνάμει μπορούν να συνεργαστούν  σε μίνιμουμ κυβερνητικούς άξονες συνεργασίας.                  . Θυμηθείτε μου. Οποιο κόμμα χρεωθεί την διενέργεια εκλογών με το σαμποτάρισμα  του σχηματισμού κυβέρνησης θα εξαφανιστεί από τον πολιτικό χαρτη  στις επόμενες εκλογές του ιουνίου αν θα γίνουν.
    Η κατάρευση του δικοματισμού δεν αναιρεί τα κυρίαρχα ιδεολογικοπολιτικά μπλοκ δεξιας και αριστερας με ότι αυτό έστω και με σουρεαλιστική προσέγγιση αφαιρετικά υπάρχει.Τα κόματα υπάρχουν για να εξυπηρετουν και να εκφράζουν τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι προσωπικές στρατηγικές των εκφραστών τους -αρχηγών.Αν δεν υφίσταται η λεγόμενη κοινωνική αναφορά τότε  τα κόματα έχουν θνησιγενή πορεία.Ας το καταλάβουν όλοι οι επιχαίροντες και οι θριαμβολογούντες.Αν έχουν κάτι πράγματικά νέο να εισφέρουν στην Ελληνική κοινωνία τότε θα μακροημερεύσουν ,διαφορετικά δεν θα αντέξουν.Δεν το λέω εγώ το λέει η ιστορία.
     Η επιβολή του μνημονίου επιτάχυνε την κοινωνική αποσύνθεση και την αναγκαστική χειραφέτηση πλατιών μαζων που καταυθύνθηκαν απελευθερωμένοι και από τις ανύπαρκτες πλέον πελατειακές σχέσεις σε ευκολη ρητορική τόσο από δεξιά όσο και από αριστερά .Το άμεσο μέλλον θα αποδείξει το σωστό ή το λάθος της επιλογής.
Η αριστερά στην Ελλάδα με όποια εκδοχή και αν την πάρει κάποιος έχει μια μοναδική ευκαιρία.Αν ακολουθήσει την ιστορική μοίρα της θα διασπασθεί,θα καταγγείλει αλλά δεν θα τολμήσει.Θα ομφαλοσκοπήσει άλλη μια φορά και στό όναμα του λαού θα τον προδώσει ..Η αλήθεια όσο σκληρή και αν φαίνεται δεν αντέχεται.γιαυτό ας περιμένουμε το θαύμα.

Μαυρογένης Ευτύχης    Χανιά Κρήτης  Δευτέρα 7 Μαίου 2012

Λίγες σκέψεις πριν τις εκλογές

ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Γράφει ο Δικηγόρος Ευτύχης Μαυρογένης

Οι εκλογές είναι δικαίωμα μα ταυτόχρονα και υποχρέωση. Είναι ευθύνη μαζί και απόφαση. Ο Μάο έλεγε: «Αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν». Ήταν ο ίδιος που έλεγε όμως και το «άσπρος γάτος μαύρος γάτος, σημασία έχει να πιάνει ποντίκια». Και στην πολιτική δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό που αποτιμάται πάντα είναι το αποτέλεσμα. Το πόσο αποτελεσματικά διαχειρίζεσαι το κοινό καλό με βάση την εντολή που έχεις λάβει.

Τούτες οι εκλογές είναι ιδιαίτερα κρίσιμες, τα διλήμματα μεγάλα, τα διακυβεύματα σοβαρά. Οι εκλογές είναι το μέσον. Δεν θα αλλάξουν πολλά. Ένα σύνθημα αναρχικών παλιά έλεγε «Αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο, οι έχοντες και κατέχοντες θα τις είχαν καταργήσει». Πικρές αλήθειες που, θες δεν θες, στροβιλίζουν στο μυαλό σου.

Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Και συ αναρωτιέσαι καλοπροαίρετα, αφού λένε όλοι μεταξύ τους οι υπάρχοντες πολιτικοί σχηματισμοί όχι στην συνεργασία, τότε που πάμε; Μήπως οι ίδιοι οι επαγγελματίες της πολιτικής βοηθούν όλους αυτούς που κόβουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται; Κι αν σπάσει; Τι γίνεται με το αύριο; Υπάρχει διέξοδος;

Στην πολιτική και στην φυσική οι υφιστάμενες δυνάμεις αναπληρώνουν φυσικά τα κενά. Άρα ότι και αν γίνει θα είναι πρόσκαιρο. Φυσικά και θα υπάρξουν κοινωνικές δυνάμεις δραστήριες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα εκφραστούν πολιτικά με νέα πολιτικά σχήματα ή με αναδόμηση των υφισταμένων.

Οι λύσεις που απαιτούσε η κοινωνία το 1974 βρήκαν διέξοδο σε ένα φιλοευρωπαϊστή, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Άλλες δυνάμεις συμπιεσμένες μέχρι τότε εκφράστηκαν το 1981 και ήλθαν στο προσκήνιο κινώντας την ιστορία με πιο γρήγορους ρυθμούς.

Τριάντα χρόνια μετά νέες κοινωνικές δυνάμεις, πιο ατίθασες, πιο αποφασισμένες, χωρίς όμως μπούσουλα και ένα όραμα, διεκδικούν τον δικό τους ρόλο.

Στην πιο κρίσιμη για την Ελλάδα στιγμή, στο προσκήνιο εμφανίζονται μικροί ηγέτες, αδύναμοι να ερμηνεύσουν και να εκφράσουν τις γενόμενες νέες τεκτονικές κοινωνικές διεργασίες και αγκυλωμένοι πίσω από τα τετριμμένα, τρέχουν ασθμαίνοντας να δηλώσουν πολιτικά το παρόν. Αναμασούν τα ίδια απευθυνόμενοι αποκλειστικά στο θυμικό του πελάτη -ψηφοφόρου και όχι στο πολιτικό υποσυνείδητο του πολίτη-ψηφοφόρου.

Ορισμένοι αποκρύπτουν την αλήθεια και άλλοι διεκδικούν τον αλάθητο κώδικα επίλυσης για<< πάσης νόσου και πάσης μαλακίας,>> εμπορευόμενοι την άγνοια τους στην πολιτική αγορά της Ελλάδας.

Οι πολιτικές ωδίνες θα κρατήσουν. Δεν είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε την αλήθεια γιατί είναι τραγική. Είναι πιο ευκολοχώνευτο το χάϊδεμα των αυτιών από το κοίταγμα στα μάτια.

Καλοί μου συμπολίτες, κοιτάξτε γύρω σας. Εμπορεύονται την άγνοιά μας κόμματα και υποψήφιοι ,που αν τους αναθέσεις την επίλυση ενός απλού θέματος δεν θα μπορούν ούτε να το οριοθετήσουν. Όχι να το λύσουν.

Και σε αυτή την απαξίωση οι διάφοροι ανευθυνοϋπεύθυνοι εμποράκοι της ελπίδας, σήκωσαν κεφάλι και μας απειλούν. Με ακραίες τοποθετήσεις και με φασίζουσες συμπεριφορές. Άραγε πώς εκπαιδεύουν τον λαό; Το έχουν σκεφθεί; Πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή του «δεν δικαιούσαι δια να ομιλείς» Γιατί το αυγό του φιδιού όταν εκκολαφθεί δεν θα έχει επιλεκτικές δαγκωματιές. Θα μας βρωμίσει όλους. Και τότε θα ζητάμε ευθύνες. Σήμερα ας ασκήσουμε το δικαίωμά μας ως πολίτες. Όχι ως ψηφοφόροι. Ας κάνουμε τις επιλογές μας ως άνθρωποι του μόχθου και της εργασίας και όχι ως έμποροι ανέργων, παραγκών ή ακόλουθοι πλουσίων πολιτικών.

Τώρα είναι η ώρα να πούμε παρόν με την ψήφο μας. Την συμμετοχή μας. Το αποτέλεσμα θα είναι σοφό όποιο και αν είναι, με την προϋπόθεση να υπάρξει, συμμετοχή του λαού και όχι αποχή. Βέβαια και η αποχή είναι αναμφισβήτητα ένα σοβαρό μήνυμα για όποιους στοιχειωδώς μπορούν να το ερμηνευσουν. Δεν δικαιούμαι να δώσω κατεύθυνση ή να επιβάλλω την άποψή μου. Όμως πιστεύω ότι την Κυριακή θα πρέπει να ψηφίσουμε νέους απ’ όπου και αν προέρχονται. Να επιλέξουμε τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Ο λογαριασμός θα είναι για όλους μας δεδομένος την Δευτέρα. Και ο καθένας θα εισπράξει τα επίχειρα της πολιτικής του πράξης. Καλή ψήφο διαδικτυακοί φίλοι μου.

ΜΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Απαντώντας σε κάποια σχόλια με αφορμή την τελευταία ανάρτηση μου έχω να πω τα ακόλουθα: Η έννοια της απολογίας που δημοσίευσα έχει να κάνει ακριβώς με ότι περιγράφω.Τιποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.Η διαδιαδικτιακή κοινωνία μοιάζει με εκκλησία ,αλλά όχι αυτή που εννοεί ο ανώνυμος φίλος αλλά την εκκλησία του Δήμου της αρχαίας Αθήνας.Η βάση της Δημοκρατίας  βασιζόταν στο γεγονός της πρόσκλησης  στους πολίτες των αθηνών με την περιβόητη έκφραση : <<τις αγορεύει βούλεται?>>.
 Οσοι βολευονται στις απολυτότητες τους θα υποστουν αυτό που ακριβώς περιέγραψα.Ας  μπει λίγη υποψία σε ότι ακουμε ,αλλά βεβαίως ας αμφισβητήσετε και αυτά που λέγω.Ουδέποτε υπήρξα << σιτιστής σε κάποιο πρυτανείο>> και ας είναι καλά οι πελάτες μου ,που με εμπιστεύνται για την όποια ικανότητα μου και με γεμίζουν ως ανθρωπο και ελευθερο επαγελματία και  ως Δικηγόρο.Ουδεμία εμμισθη θέση έχω λάβει ποτέ και γιαυτό δικαιούμαι να έχω ανεξάρτητη σκέψη όσο και να διαφωνώ με πολλούς.Ξεκίνησα από αγροτόπαιδο και συνεχίζω όλο τον ελεύθερο χρόνο μου να βρίσκω καταφύγιο στη φύση εργαζόμενος.Αγωνίστικα από φοιτητης και ευτύχισα να ζήσω το καμίνι της ιδεολογικής καθαρότητας μα και ακαμψίας συνάμα, μετά το 1976.Θεωρούσα ότι προσέφερα.Αν κάποιοι καπηλεύθηκαν τον αγώνα μας δεν είμαι εγώ υπάιτιος.Οι ιδέες υπάρχουν και θα ζούν με ή χωρίς εμας .Λυπάμαι φυσικά γιατί δεν ευτύχισα να δουν τα παιδιά μας καλύτερες μέρες.Αναρωτιέμαι ,όμως τι μπορούν να πουν οι ξεριζωμένοι,οι φυλακισμένοι,οι χιλιοπροδωμένοι αγωνιστές της εθνικής αντίστασης για να μην αναφέρω ΄΄αλλη γενιά αγωνιστών''.Το παράδειγμα τους δεν μπορεί παρά να εξοπλίζει την αποφαση μας για συνέχιση του αγώνα από οποιο μετερίζι επιλέξει ο καθένας μας .Γιατί όπως λέγει και το τραγούδι <<τίποτε δεν πάει χαμένο...>>.
Ειμαι λοιπόν της άποψης φίλοι μου ότι και στις ποιο δύσκολες συγκυρίες οφείλουμε να κοιτάμε μπροστά ,κάνοντας ότι μπορεί καλύτερο ο καθένας στον τομέα που δρα και υπάρχει στην κοινωνία.
υ.γ.το να μιλάς  επωνυμα είναι πολύ σημαντικό.Η ανωνυμία σου δίδει βέβαια το δικαίωμα να βρίζεις και να λές ανοησίες,όμως αυτό δεν σε απαλλάσσει από το να σκέφτεσαι.Εκτός και αν αυτό είναι πια στις μέρες μας πολυτέλεια.

ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΑΙ

ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΑΙ

Αισθάνομαι την ανάγκη να προβώ σε μια δημόσια απολογία απέναντι σε ότι συμβαίνει πολιτικά γύρω μας ,οχι μονο για τον εαυτό μου αλλά και για όλους όσοι πίστεψαν με το ίδιο πάθος τις ιδέες και τα σοσιαλιστικά ιδεώδη. Φυσικα και οι ιδέες δεν έχουν καμία ,<υπαιτιότητα >. Αλλά όπως είναι γνωστό τα μεγαλύτερα εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομα των ιδεών. Για τους λόγους αυτούς :

Απολογούμαι για τους ατελέσφορους αγώνες και τα ξενύχτια ,που ως φοιτητής, ζώντας τα όνειρά μου, διακινούσα τις ιδέες μου, για να στρογγυλοκαθίσουν κάποιοι στους υπουργικούς θωκούς και να τους χρησιμοποιήσουν για άμεσο προσωπικό πλουτισμό.

Δεν απολογούμαι για τις ιδέες μου οι οποίες είναι αυθεντικές και αντέχουν στα χρόνια και στους κοινωνικούς αγώνες.

Απολογούμαι για τους χιλιάδες ανθρώπους που άθροισαν τις δυνάμεις τους μαζί με εμένα, πιστεύοντας ότι θα αλλάξουμε την Ελλάδα και κάποιοι χρησιμοποίησαν την ψήφο μας για προσωπική προβολή και ιδιοτέλεια.

Δεν απολογούμαι για τις πραγματικές φιλίες και τις αγάπες που έκανα κατά την διάρκεια αυτών των αγνών αγώνων μας.

Απολογούμαι γιατί κάποιοι γνώριζαν που μας οδηγούσαν και εμείς διακινώντας την σιγουριά της άγνοιάς μας και την βεβαιότητα της σαθρής άποψής μας τους βοηθούσαμε στους σχεδιασμούς τους.

Δεν απολογούμαι για τις πανανθρώπινες αξίες που οι καθημερινοί αγώνες και αγωνίες των ανθρώπων διακινούνται μέσα από τον πολιτισμό, τον εθελοντισμό, την αγάπη για το απλό και απέριττο, για το ον που λέγεται άνθρωπος.

Απολογούμαι γιατί επέτρεψα και με χρησιμοποίησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια άνθρωποι κατώτεροι των καταστάσεων, ελπίζοντας σε κάτι όμορφο και προοδευτικό. Και αυτοί μοιραίοι και άβουλοι στην καθημερινή πολιτική ανασφάλειά τους, ενώ γίνεται πανδαιμόνιο γύρω τους σήμερα και νομίζουν ότι βρέχει.

Απολογούμαι για τον αγρότη (αλήθεια υπάρχουν αγρότες σήμερα που να ζουν από αυτή την δουλειά αποκλειστικά;) που δεν τον εκπαίδευσαν έγκαιρα, δεν ενοποίησαν τον μικρό κλήρο τους, που τον εκμαύλισαν με τις χρηματικές παροχές επιδοτήσεων και δεν τισ συνέδεσαν με παραγωγή ποιοτικότερων προϊόντων, με αλλαγή καλλιέργειας, με χρήση λιγότερων φυτοφαρμάκων. Που τον μετέτρεψαν από παραγωγό αγνών προϊόντων σε καταναλωτή τόνων φυτοφαρμάκων και κομματικό ψηφοφόρο σε συνεταιρισμούς τους οποίους διαχειρίστηκαν και ευτέλισαν την ζωοφόρα αναγκαιότητα τους.

Απολογούμαι για τον πολίτη, που πέφτοντας θύμα των σειρήνων των τραπεζών και των σπεκουλαδόρων τους, χάνει σήμερα το σπίτι του, την συνοχή της κοινωνικής και οικογενειακής του ζωής μέσα από μια αναπόδραστη βίαιη αλλαγή της οικονομικής του κατάστασης.

Απολογούμαι για όλο αυτό το διεστραμμένο κακέκτυπο του συνδικαλιστή, που χρόνια ανεχτήκαμε και επιβάλλαμε στην κοινωνία ως πρότυπο αγωνιστή(για την πάρτη του ρε γαμώτο), που αγνοώντας κάθε μέσο και τρόπο, αυτοπροβάλλεται ως ο αιώνιος ακαμπτος αγωνιστής, και μας δίδαξε ότι αυτό θα είναι το διαβατήριο του για την μέλλουσα πολιτική του ανέλιξη.

Απολογούμαι γιατί ως κοινωνία δεν βοήθησα να οργανωθούν οι αντιστάσεις των πολιτών επαρκώς για το κυνήγι αρχικά της επιβίωσης και στην συνέχεια του εύκολου πλουτισμού, που μας οδήγησε εδώ που είμαστε.

Σε λίγο θα ψάχνουμε εύκολα θύματα για την βορά των λεόντων που αναθρέφουμε.

Δεν απολογούμαι για τις πολλές ώρες εργασίας που κάποιος εργάζεται και μέσα από την εργασία μου πορεύεται με ηθικότητα και εντιμότητα.

Απολογούμαι γιατί θεωρήσαμε ως κοινωνία ότι ο εύκολος πλουτισμός είναι το μέσον για μια γρήγορη κοινωνική ανέλιξη και ξεχάσαμε την εσωτερική και πνευματική καλλιέργεια.

Σημείωση: Το άρθρο αυτό είχε γραφεί τον περασμένο Δεκέμβρη ,πριν σκάσει η υπόθεση του Τζοχατζόπουλου. Προφανώς για τον βίο και την πολιτεία σαν και αυτόν δεν απολογούμαι.Ομως δεν παραβλέπω το γεγονός ,ότι τον αναθρέψαμε με την συνειδητή επιλογή μας προφανώς σε πλήρη αγνοια μας. Σε τελευταία ανάλυση δεν είμουν ούτε εγώ ούτε άλλοι πολλοί ομοιδεάτες μου οτε ομοτράπεζος ούτε αυλοκόλακας του.

ΑΛΚΟΟΛ - ΜΕΘΗ - ΟΔΗΓΗΣΗ Mια ασύμβατη σχέση

Όταν κάποιος κάθεται εκ του ασφαλούς στο γραφείο και γράφει ή σχεδιάζει έχει την πολυτέλεια της νοητικής διεργασίας με άνεση χρόνου.

Τι γίνεται, όμως, όταν ξένες ουσίες, όπως το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά επηρεάζουν τη νοητική λειτουργία; Έχουμε συνείδηση των συνεπειών; Η απάντηση -με κεφαλαία- είναι ΟΧΙ. Ούτε τις ξέρουμε ούτε τις γνωρίζουμε.

Γιατί άλλο πράγμα είναι να λες «ξέρω» και άλλο να έχεις συνείδηση γι’ αυτή τη γνώση. Το δεύτερο σε οδηγεί σε ασφαλή λογικά μονοπάτια απομάκρυνσης από αυτές. Το πρώτο είναι για όλους μας η ανέξοδη επιφανειακή και επιδερμική γνώση. Γι’ αυτό είμαστε όλοι ξερόλες και παντογνώστες. Επί παντός του επιστητού.

Ως γνώση, όλοι γνωρίζουμε ότι το αλκοόλ επιδρά στην οδηγητική συμπεριφορά. Όλοι γνωρίζουμε ότι σκοτώνονται εξαιτίας της μέθης πολλοί συνάνθρωποί μας και αθροίζεται ο ανθρώπινος πόνος πάνω από τα δεκάδες εκατοντάδες φέρετρα διαμελισμένων ανθρώπων.

Γιατί συνεχίζουμε λοιπόν ακάθεκτοι να πράττουμε αδιάφοροι; Γιατί δεν έχουμε συνείδηση της γνώσης.

Δεν έχω γευτεί στο πετσί και δεν θα ήθελα να τη νιώσω ποτέ την απώλεια, λόγω τροχαίου, ενός δικού μου ανθρώπου. Όμως λόγω της δουλειάς μου είμαι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος γύρω από ό,τι αφορά το θύμα ενός τροχαίου δυστυχήματος.

Έχω δει γονείς να κάθονται αμίλητοι να περιμένουν να τελειώσει η τελευταία εκκρεμότητα με το παιδί τους. Μαζί με το κλείσιμο δικαστικά της υπόθεσης να τελειώσει οριστικά το δικό τους μαρτύριο.

Έχω δει άλλους γονείς να αντιμετωπίζουν ως κοινούς εγκληματίες τους οδηγούς -«φονιάδες» κατ’ αυτούς- και να τους επιτίθενται, λες και το έκαναν με δόλο.

Έχω μιλήσει με αρκετά αδέλφια που έχασαν έναν αδελφό, ένα φίλο καρδιακό, μια φιγούρα από δίπλα τους και στα χείλη είναι ζωγραφισμένη η απορία: «Γιατί;»

Έχω αντιληφθεί φίλους χαμένων ανθρώπων στην άσφαλτο, που βιώνουν την απώλεια των φίλων τους και δεν μπορούν να αποδεχθούν το μοιραίο αυτό γεγονός.

Όλα τα παραπάνω έχουμε συνηθίσει να τα ακούμε καθημερινά από τις ειδήσεις στην τηλεόραση και να τα διαβάζουμε στις εφημερίδες. Άραγε, μήπως η δύναμη της συνήθειας έχει αμβλύνει τα επίπεδα της ανθρώπινης αντίδρασής μας και η αποχή μας τείνει να γίνει συνενοχή;

Το αλκοόλ είναι ένα προϊόν που συνήθως συνδυάζεται με ευχάριστες στιγμές, γιορτές, χαλάρωση.

Όταν όμως οδηγείς υπό την επήρεια αλκοόλ, ανεξαρτήτου ποσότητας, το πρώτο που έχει ήδη συμβεί είναι μια χαλάρωση. Άρα, ανεξάρτητα της επιθυμίας σου, έχεις βάλει μια βόμβα βραδυφλεγή εντός σου, η έκρηξη της οποίας θα έχει σοβαρές ατομικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες.

Διότι όταν θα συμβεί η ακραία συνθήκη ατυχήματος και θα πρέπει να πράξεις με όλες τις πνευματικές και σωματικές σου δυνάμεις, αποτρεπτικά εσύ «θα βλέπεις τα τρένα να περνούν δίπλα σου ανήμπορος να ενεργήσεις».

Για να γίνει κατανοητό πώς λειτουργεί το αλκοόλ στην οδήγηση, σκεφτείτε ότι ένας μέσος άνθρωπος όταν οδηγεί, από τη στιγμή που θα αντιληφθεί το πρόβλημα μέχρι να αντιδράσει, οδηγώντας με μέση ταχύτητα 60 - 70 χλμ., θα έχει διανύσει 10 μέτρα. Δηλαδή φυσιολογικά να είσαι, στα δέκα μέτρα οριακά προλαβαίνεις να αντιδράσεις. Αν, δε, έχεις πιει, αυτομάτως ο χρόνος αντίδρασης λειτουργεί πολλαπλασιαστικά.

Πολλοί λένε «μα ένα ποτηράκι;» Ναι. Αυτό το ποτηράκι θα φέρει το άλλο, το επόμενο, την «κούπα» και οδηγεί κατευθείαν στον θάνατο.

Υπάρχει λύση ριζική; Βεβαίως. Όλοι διασκεδάζουν, όλοι πίνουν αλλά ένας, ο οδηγός της παρέας, δεν πίνει, χαίρεται που θα οδηγήσει τους φίλους του σώους και αβλαβείς πίσω στις εστίες τους. Αν γίνει συνείδηση αυτό, θα έχουμε κερδίσει την πρώτη μάχη. Γιατί ο πόλεμος θέλει πολλή δουλειά. Από όλους. Εμείς βάζουμε λιθαράκια. Ο Σύλλογός μας, ο ΠΡΟ.Τ.Α., οι άνθρωποι που επιστρατεύουμε, τα ζωντανά παραδείγματα των συνεπειών των αδικοχαμένων στον δρόμο είναι μπροστά στη μάχη αυτή.

Σας καλούμε όλοι να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας για ένα σκοπό καθαρά κοινωνικό, με πίστη πως ό,τι δίνουμε, αυτό παίρνουμε από την ίδια τη ζωή.

Υ.Γ.: Γι’ αυτούς που επιθυμούν να πίνουν και να οδηγούν είναι αφιερωμένη αυτή η παράγραφος.

Οι νομικές συνέπειες σε ένα τροχαίο αν πιεις είναι σοβαρές.

Σήμερα, κατά τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, πιωμένος θεωρείσαι αν έχεις αλκοόλη στο αίμα σου από 0,25 και πάνω. Το όριο αυτό είναι ευανάγνωστο στο δεύτερο ποτηράκι κρασί, στο ένα μπουκάλι μπύρα, στις δύο τσικουδιές, ανάλογα φυσικά και με τον σωματότυπο του καθενός.

Οι ποινές, δε, ξεκινούν από πρόστιμα τσουχτερά και φτάνουν μέχρι και την αφαίρεση του διπλώματος οδήγησης.

Όσοι «πιστοί» προσέλθετε στις αγκάλες της Τροχαίας. Το πιο σοβαρό όμως είναι ότι αν είσαι πιωμένος έστω και λίγο, η ασφάλειά σου δεν σε καλύπτει.

Ας τα σκεφτούμε λοιπόν όλα αυτά και ας πράξουμε αναλόγως.

Του ΕΥΤΥΧΗ ΜΑΥΡΟΓΕΝΗ, δικηγόρου, μέλους του Συλλόγου ΠΡΟ.Τ.Α.

Διαδίκτυο : Ευχή ή κατάρα. Ασφαλή πλοήγηση σε ένα ασφαλές περιβάλλον.

  Το Διαδίκτιο αποτελέί μια πρόκληση για όλους μας. Αλλοι το βλέπουν ως μια ευλογία άλλοι το   θεωρούν κατάρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη ενημέρωσης σωστής και   ανάγκη απενοχοποίησης του διαδικτύου . Ειτε το θέλομε είτε όχι αποτελεί ένα σύγχρονο εργαλείο, που συνεισφέρει τα μέγιστα στην πρόοδο της ανθρωπότητας. Όπως όμως έγινε και με κάθε νέα μεγάλη ανακάλυψη της ανθρωπότητας όπως  το αυτοκίνητο ή την πυρηνική ενέργεια εξαρτάται από τον τρόπο χρήσης αυτού του εργαλείου.

Δεν φταίει το αυτοκίνητο αν σκοτώνονται κάθε χρόνο 1.500.000 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο από τροχαία ατυχήματα.

Ούτε η πυρηνική ενέργεια αν αυτή αντί για ειρηνικούς σκοπούς χρησιμοποιήθηκε για πολέμους και μαζικές ανθρωποκτονίες.

Η ηλικία μας όπως διάβασα κάπου και μου αρεσε πολύ είναι  οιι μετανάστες στο διαδίκτυο. Τα παιδιά μας είναι οι  γηγενείς.

Το διαδίκτυο κρύβει πολλές εν δυνάμει εγκληματικές καταστάσεις και εμείς οφείλουμε να γνωρίζουμε τα στοιχειώδη για να προστατεύσουμε τα παιδιά μας.

Να προσέχουμε τα chat room, τον ηλεκτρονικό τραμπουκισμό (cyber bulling), να μην έχουμε τα κομπιούτερ σα δωμάτια των παιδιών αλλά σε κοινόχρηστους χώρους, να μην δίδουμε εύκολα σε άγνωστους βήμα επικοινωνίας μέσα από τα δίκτυα κοινωνικής επαφής.

Να μην διστάσουμε να καταφεύγουμε στην Αστυνομία αν δεχθούμε εμείς ή τα παιδιά μας ενοχλήσεις που θεωρούνται ύποπτες, να μην επιτρέπουμε στα παιδιά μας ραντεβού που έχουν κλειστεί με αγνώστους, από το facebook.

Να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτε δεν είναι κρυφό στο διαδίκτυο. Ότι πάντα και παντού η Αστυνομία (Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος) με επικεφαλή τον Χανιώτη Σφακιανάκη έχει διεθνείς επιτυχίες και θεωρείται πρωτοπόρα στην χώρα μας. Κατέληξε λέγοντας:

Η γνώση είναι δύναμη. Η σωστή πληροφορία είναι εφόδιο στην ζωή μας. Το διαδίκτυο μας οδηγεί στις λεωφόρους της γνώσης, της διασκέδασης, της κοινωνικής επαφής, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να σε οδηγήσει και στην απομόνωση, στην εξάρτηση και σε επικίνδυνες δράσεις (ακούσια ή εκούσια) που είναι αποδοκιμαστέες από το νόμο.