ΑΛΚΟΟΛ - ΜΕΘΗ - ΟΔΗΓΗΣΗ Mια ασύμβατη σχέση

Όταν κάποιος κάθεται εκ του ασφαλούς στο γραφείο και γράφει ή σχεδιάζει έχει την πολυτέλεια της νοητικής διεργασίας με άνεση χρόνου.

Τι γίνεται, όμως, όταν ξένες ουσίες, όπως το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά επηρεάζουν τη νοητική λειτουργία; Έχουμε συνείδηση των συνεπειών; Η απάντηση -με κεφαλαία- είναι ΟΧΙ. Ούτε τις ξέρουμε ούτε τις γνωρίζουμε.

Γιατί άλλο πράγμα είναι να λες «ξέρω» και άλλο να έχεις συνείδηση γι’ αυτή τη γνώση. Το δεύτερο σε οδηγεί σε ασφαλή λογικά μονοπάτια απομάκρυνσης από αυτές. Το πρώτο είναι για όλους μας η ανέξοδη επιφανειακή και επιδερμική γνώση. Γι’ αυτό είμαστε όλοι ξερόλες και παντογνώστες. Επί παντός του επιστητού.

Ως γνώση, όλοι γνωρίζουμε ότι το αλκοόλ επιδρά στην οδηγητική συμπεριφορά. Όλοι γνωρίζουμε ότι σκοτώνονται εξαιτίας της μέθης πολλοί συνάνθρωποί μας και αθροίζεται ο ανθρώπινος πόνος πάνω από τα δεκάδες εκατοντάδες φέρετρα διαμελισμένων ανθρώπων.

Γιατί συνεχίζουμε λοιπόν ακάθεκτοι να πράττουμε αδιάφοροι; Γιατί δεν έχουμε συνείδηση της γνώσης.

Δεν έχω γευτεί στο πετσί και δεν θα ήθελα να τη νιώσω ποτέ την απώλεια, λόγω τροχαίου, ενός δικού μου ανθρώπου. Όμως λόγω της δουλειάς μου είμαι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος γύρω από ό,τι αφορά το θύμα ενός τροχαίου δυστυχήματος.

Έχω δει γονείς να κάθονται αμίλητοι να περιμένουν να τελειώσει η τελευταία εκκρεμότητα με το παιδί τους. Μαζί με το κλείσιμο δικαστικά της υπόθεσης να τελειώσει οριστικά το δικό τους μαρτύριο.

Έχω δει άλλους γονείς να αντιμετωπίζουν ως κοινούς εγκληματίες τους οδηγούς -«φονιάδες» κατ’ αυτούς- και να τους επιτίθενται, λες και το έκαναν με δόλο.

Έχω μιλήσει με αρκετά αδέλφια που έχασαν έναν αδελφό, ένα φίλο καρδιακό, μια φιγούρα από δίπλα τους και στα χείλη είναι ζωγραφισμένη η απορία: «Γιατί;»

Έχω αντιληφθεί φίλους χαμένων ανθρώπων στην άσφαλτο, που βιώνουν την απώλεια των φίλων τους και δεν μπορούν να αποδεχθούν το μοιραίο αυτό γεγονός.

Όλα τα παραπάνω έχουμε συνηθίσει να τα ακούμε καθημερινά από τις ειδήσεις στην τηλεόραση και να τα διαβάζουμε στις εφημερίδες. Άραγε, μήπως η δύναμη της συνήθειας έχει αμβλύνει τα επίπεδα της ανθρώπινης αντίδρασής μας και η αποχή μας τείνει να γίνει συνενοχή;

Το αλκοόλ είναι ένα προϊόν που συνήθως συνδυάζεται με ευχάριστες στιγμές, γιορτές, χαλάρωση.

Όταν όμως οδηγείς υπό την επήρεια αλκοόλ, ανεξαρτήτου ποσότητας, το πρώτο που έχει ήδη συμβεί είναι μια χαλάρωση. Άρα, ανεξάρτητα της επιθυμίας σου, έχεις βάλει μια βόμβα βραδυφλεγή εντός σου, η έκρηξη της οποίας θα έχει σοβαρές ατομικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες.

Διότι όταν θα συμβεί η ακραία συνθήκη ατυχήματος και θα πρέπει να πράξεις με όλες τις πνευματικές και σωματικές σου δυνάμεις, αποτρεπτικά εσύ «θα βλέπεις τα τρένα να περνούν δίπλα σου ανήμπορος να ενεργήσεις».

Για να γίνει κατανοητό πώς λειτουργεί το αλκοόλ στην οδήγηση, σκεφτείτε ότι ένας μέσος άνθρωπος όταν οδηγεί, από τη στιγμή που θα αντιληφθεί το πρόβλημα μέχρι να αντιδράσει, οδηγώντας με μέση ταχύτητα 60 - 70 χλμ., θα έχει διανύσει 10 μέτρα. Δηλαδή φυσιολογικά να είσαι, στα δέκα μέτρα οριακά προλαβαίνεις να αντιδράσεις. Αν, δε, έχεις πιει, αυτομάτως ο χρόνος αντίδρασης λειτουργεί πολλαπλασιαστικά.

Πολλοί λένε «μα ένα ποτηράκι;» Ναι. Αυτό το ποτηράκι θα φέρει το άλλο, το επόμενο, την «κούπα» και οδηγεί κατευθείαν στον θάνατο.

Υπάρχει λύση ριζική; Βεβαίως. Όλοι διασκεδάζουν, όλοι πίνουν αλλά ένας, ο οδηγός της παρέας, δεν πίνει, χαίρεται που θα οδηγήσει τους φίλους του σώους και αβλαβείς πίσω στις εστίες τους. Αν γίνει συνείδηση αυτό, θα έχουμε κερδίσει την πρώτη μάχη. Γιατί ο πόλεμος θέλει πολλή δουλειά. Από όλους. Εμείς βάζουμε λιθαράκια. Ο Σύλλογός μας, ο ΠΡΟ.Τ.Α., οι άνθρωποι που επιστρατεύουμε, τα ζωντανά παραδείγματα των συνεπειών των αδικοχαμένων στον δρόμο είναι μπροστά στη μάχη αυτή.

Σας καλούμε όλοι να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας για ένα σκοπό καθαρά κοινωνικό, με πίστη πως ό,τι δίνουμε, αυτό παίρνουμε από την ίδια τη ζωή.

Υ.Γ.: Γι’ αυτούς που επιθυμούν να πίνουν και να οδηγούν είναι αφιερωμένη αυτή η παράγραφος.

Οι νομικές συνέπειες σε ένα τροχαίο αν πιεις είναι σοβαρές.

Σήμερα, κατά τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, πιωμένος θεωρείσαι αν έχεις αλκοόλη στο αίμα σου από 0,25 και πάνω. Το όριο αυτό είναι ευανάγνωστο στο δεύτερο ποτηράκι κρασί, στο ένα μπουκάλι μπύρα, στις δύο τσικουδιές, ανάλογα φυσικά και με τον σωματότυπο του καθενός.

Οι ποινές, δε, ξεκινούν από πρόστιμα τσουχτερά και φτάνουν μέχρι και την αφαίρεση του διπλώματος οδήγησης.

Όσοι «πιστοί» προσέλθετε στις αγκάλες της Τροχαίας. Το πιο σοβαρό όμως είναι ότι αν είσαι πιωμένος έστω και λίγο, η ασφάλειά σου δεν σε καλύπτει.

Ας τα σκεφτούμε λοιπόν όλα αυτά και ας πράξουμε αναλόγως.

Του ΕΥΤΥΧΗ ΜΑΥΡΟΓΕΝΗ, δικηγόρου, μέλους του Συλλόγου ΠΡΟ.Τ.Α.