ΠΑ.ΣΟ.Κ. : ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΜΙΛΑΜΕ ;
Γράφει ο Λευτέρης Αληθινός
Αρκετή συζήτηση γίνεται και θα γίνεται γύρω από την ανανέωση, την ανασυγκρότηση και την αποτελεσματικότερη παρουσία αυτού που λέγεται δημοκρατική παράταξη με βασικό άξονά της το ΠΑΣΟΚ. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ενώ όλοι συμφωνούμε με αυτό που ως ιδέα λέμε, για την ανανέωση και την θεωρούμε ως δεδομένη και αυτονόητη, στην πράξη διαφωνούμε. Καθένας έχει διαφορετική αντίληψη για το περιεχόμενο αυτού που εννοεί. Άλλοι επιθυμούν ηλικιακή ανανέωση στο στελεχιακό δυναμικό, άλλοι επιθυμούν να φύγουν κάποιοι από τις θέσεις τους και να καθίσουν αυτοί και κάποιοι τρίτοι, αποστρεφόμενοι την κομματική πρακτική, επιθυμούν πολιτική ανανέωση με αναφορά την κοινωνική και πολιτική δράση των μελών με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Αν είχαν αξία τα πολιτικά κόμματα παλαιότερα αλλά γιατί όχι και σήμερα με τις όποιες διαφοροποιήσεις λόγω κοινωνικών αλλαγών, είναι γιατί αυτά εν δυνάμει αποτελούν ή τουλάχιστον οφείλουν να αποτελούν μήτρες ιδεών και ιδεολογικά προπύργια που ανατροφοδοτούμενα από την κοινωνία με ιδέες, ρεύματα και απόψεις, πρέπει να επιστρέφονται σ’ αυτήν αφού επεξεργασθούν με την μορφή της πολιτικής πρακτικής μέσα από προτάσεις πολιτικής δράσης και πρακτικής είτε με την ανάπτυξη των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων είτε με την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής.
Όλα τα παραπάνω περισσότερο ή λιγότερο είναι τόσο αυτονόητα που μόνο οι επαγγελματίες της πολιτικής τα ξεχνάνε μέσα στην δίνη της καθημερινότητας και της πολιτικής αλλοτρίωσης.
Η ανανέωση είναι θέμα επιβίωσης και αυθυπαρξίας για κάθε κόμμα, κίνημα ή θεσμό και περαιτέρω από φιλοσοφικές απόψεις για κάθε ζώντα οργανισμό. Στο ΠΑΣΟΚ αυτό ξεχάστηκε και κάποιοι θεώρησαν ότι έχουν κληρονομικώ δικαιώματι κάποιες θέσεις. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους νυν ή παλαιούς βουλευτές. Αναφέρομαι σε όλο το στελεχιακό δυναμικό που υπάρχει και διαχέει τον κομματικό ιστό. Ξεχάσαμε την ανατροφοδότηση, την αναζωογόνηση μέσα από την ίδια την κοινωνία που οφείλει να και η αναφορά μας.
Το δυστύχημα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ σήμερα απ ότι φαίνεται έχει αναφορά στις μεσαίες και μεγαλύτερες ηλικίες. Δηλαδή η στελεχιακή του δομή και λειτουργία σταμάτησε στην ηλικία των σαραντάρηδων και βάλε. Οι σκόρπιοι που υπάρχουν από κει και κάτω δεν αναιρούν την ουσία των αναφερόμενων από εμένα.
Κατά συνέπεια οφείλει το ΠΑΣΟΚ να ανεύρει την χαμένη του κοινωνική αναφορά και δι’ αυτής να επανασυνδεθεί με την κοινωνία και με τα πιο δυναμικά, δημιουργικά και ικανά στελέχη της ηλικιακά αλλά και κοινωνικά. Μόνο με την μέθοδο αυτή θα ανεβρεθούν εκείνα τα δραστήρια κοινωνικά μέλη και στελέχη που θα αιματοδοτήσουν την νέα προσπάθεια και θα ανατροφοδοτήσουν την νέα πορεία στην κοινωνία και στο κίνημα.
Αλλά αλήθεια ποιος θα ήθελε να μπλεχτεί σε κομματικές ιστορίες ανασυγκρότησης όταν δυστυχώς τα χρίσματα γίνονται με διαδικασίες και όρους πλήρους και ελεγχόμενης κατεύθυνσης από σφικτούς κομματικούς μηχανισμούς που πολλές φορές ελέγχονται από τους βουλευτές ή φιλοδοξούντες μόνιμους ελεγκτές της κομματικής ζωής; Υπάρχει περίπτωση κάποιος σοβαρός άνθρωπος να μπλεχτεί στα κομματικά γρανάζια όταν αυτά είναι σκουριασμένα, πλήρως ελεγχόμενα με την λογική ²ελέγχω την κομματική δομή, ελέγχω ψήφους, κάνω καλύτερη την προοπτική της επανεκλογής μου²;
Αν δε σπάσει αυτός ο κρίκος της εξάρτησης και δεν απελευθερωθεί το κίνημα-κόμμα από τα στενά εναγκαλίσματα των κομματαρχών και των βουλευτών, τότε δυστυχώς δεν πρόκειται κανείς να διακινδυνεύσει την παρουσία του στην επιχειρούμενη ανανέωση. Και απλά θα είναι αναπαλαίωση.
Δεν είναι δύσκολο να αναζητηθούν από τον ευρύτερο Δημοκρατικό χώρο κοινωνικά προβεβλημένα άτομα που θα ήθελαν να αποτελέσουν τη νέα μαγιά της Δημοκρατικής Παράταξης. Να είναι έντιμα, να έχουν κοινωνική δράση, να είναι διακεκριμένοι στον χώρο τους τον επαγγελματικό.
Να έχουν την ευθύνη της παρουσίας και εκπροσώπησης στον νομό και να αναπτύξουν συλλογικά έντονη πολιτική-κοινωνική δράση. Να διαπλεχθούν με την κοινωνία και να ιεραρχήσουν στόχους και τομείς που αφορούν την τοπική κοινωνία. Να μάθει ο κόσμος τι θέλουμε πώς το θέλουμε. Να σταματήσουμε την ξύλινη γλώσσα. Βαρέθηκε ο κόσμος τα μέχρι τώρα τεκταινόμενα και μαζί μ’ αυτόν και εμείς. Θέλουμε να μας μιλάνε και να ξέρουμε ότι είναι ένας από εμάς. Να μάθουμε να δουλεύουμε όλοι μαζί. Να ξαναγευτούμε την χαρά της συμμετοχής. Να μπολιάσουμε με νέους ανθρώπους την προσπάθεια μας και να μπολιαστούμε από τις δικές τους προσεγγισεις. Να μάθουμε να ακούμε. Και μετά να πράττουμε. Ίσως έτσι βάλουμε τις προϋποθέσεις να μας εμπιστευθεί ο κόσμος και να οδηγήσει την δημοκρατική παράταξη στην λεωφόρο της νίκης.
Λευτέρης Αληθινός
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ:
ΕΝΑ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ Ή ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟΣ;
Γράφει ο Δικηγόρος Ευτύχης Μαυρογένης
Λένε ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Οι καλύτερες ιστορικά πολιτικές ιδέες και συλλήψεις, είναι ενταφιεσμένες στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας της Ανθρωπότητας. Τα ικριώματα των λογής – λογής επαναστάσεων και οράματα έχουν προ πολλού τεθεί στην υπηρεσία του σαρακιού του χρόνου.
Γιατί άραγε το σχέδιο του Καλλικράτη να γλιτώσει από την μέγγενη των μικροπολιτικών συμφερόντων και των σκοπιμοτήτων των προσωπικών αδιεξόδων των αυτοχαρακτηριζόμενων ως αναγκαίων προσωπικοτήτων στην υπηρεσία του καημένου δημότη - πολίτη ;
Υπάρχει μια κοινή διαπίστωση από όλους που επιβάλλει να ελπίζουμε ότι δεν θα συμβεί αυτό.
Γιατί το παρόν πολιτικό σύστημα αναφοράς έχει πιάσει πάτο. Γιατί οι κομματικοί φορείς, οι συλλογικές πρωτοβουλίες, που υπηρετούν αδιέξοδες προσωπικές στρατηγικές, ως κοινωνία πολιτών, ενεργών ή μη, που αναζητά ινδάλματα και έντιμους ηγήτορες έχουν παραδοθεί σε φτηνούς ανέξοδους υποσχεσιολόγους, κατά το κοινώς λεγόμενο πολιτικάντηδες σε επαγγελματίες πολιτικούς. Που αν χάσουν τη δημόσια εικόνα τους και το μόνιμο περιβάλλον τους νομίζουν ότι ο κόσμος θα χάσει το άπαν.
Ο Καλλικράτης ως συλλογικός θεσμός, που ξαναχτίζει την κοινωνική και πολιτική πυραμίδα, απονευρώνοντας το κράτος και ενισχύοντας την περιφερειακή συνείδηση και με άλλου τύπου αναπτυξιακή λογική, μπορεί να αποτελέσει ένα νέο εφαλτήριο για μια άλλη Ελλάδα, για ένα άλλο μοντέλο αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που θα διαμεσολαβεί στον πολίτη και στις ανάγκες του και δεν θα υπόσχεται στον πολίτη διορισμούς, βολέματα και ρουσφετολογικές καθημερινές ή μη μικροεξυπηρετήσεις.
Σήμερα που οι κοινωνικές διεργασίες ρευστοποιούν τις πολιτικές οριοθετήσεις, ορισμένα κριτήρια οφείλουν να πρυτανεύσουν για την επιλογή των προσώπων που θα κληθούν να υπηρετήσουν τόσο ως φορείς συλλογικής κοινωνικής έκφρασης (Δημάρχοι) όσο και ως υποψήφιοι, δημοτικοί ή περιφερειακοί σύμβουλοι.
Πρώτο κριτήριο: Η εντιμότητα και καθαρότητα πολιτικού λόγου. Κριτήρια που δεν θα στηρίζονται στον βερμπαλισμό του κάθε υποψηφίου αλλά στην μέχρι τώρα δημόσια εικόνα που οι ίδιοι έχουν υπηρετήσει. Γιατί πραγματικά αηδιάζω όταν βλέπω και ακούω να μιλούν οι επαγγελματίες της πολιτικής για διαφάνεια και εντιμότητα οι οποίοι είναι βουτηγμένοι στις χειρότερες συναλλαγές και με την προσωπική τους διαδρομή συναγελάζονται και υπηρετούν ή εξυπηρετούν καλύτερα ανθρώπους με ύποπτες αναφορές και διαδρομές που έχουν επιτρέψει να τους περιβάλλουν από μακριά στον βωμό ενός περιβάλλοντος.
<span>Δεύτερο κριτήριο:</span> Η ευθύτητα και στόχευση του πολιτικού λόγου είναι ένα άλλο ασφαλές κριτήριο. Η πολιτική δεν είναι δημόσιες σχέσεις όπως θέλουν οι επαγγελματίες της πολιτικής που ακόμα και τοπικά ακούω ότι προσλαμβάνουν μέχρι και γραφεία δημοσίων σχέσεων ή επαγγελματίες δημοσιογράφους για να κατασκευάζουν μια ψευδή εικόνα για κάθε υποψήφιο. Η πολιτική οφείλει να είναι όραμα – σχέδιο, απόφαση και ρήξη με κατεστημένες καταστάσεις. Είναι ζωογόνος και ζωοφόρος λειτουργία για την κοινωνία, εάν και εφόσον ασκείται με όρους κοινωνικού μετασχηματισμού και διαρκούς αυτοελέγχου.
Οι επαγγελματίες της πολιτικής δυστυχώς έχουν μετατρέψει την πολιτική σε ένα άκρατο παιχνίδι δημοσίων σχέσεων και συναλλαγών.
Τρίτο κριτήριο: Να γνωρίζει ο καθένας τα όριά του. Δεν κάνουν όλοι για όλα. Ένας καλός επιχειρηματίας δεν είναι απαραίτητα καλός πολιτικός. Ένας καλός δήμαρχος ενός μικρού δήμου δεν είναι αναγκαία συνθήκη για να εγγυάται την επιτυχή παρουσία του στο νέο εγχείρημα του Καλλικράτη. Αν οι Καποδιστριακοί δήμοι χρειάζονται για την διοίκηση τους να είχαν εξοπλιστεί οι δήμαρχοι με "δίπλωμα" ερασιτεχνικό, τώρα για τον Καλλικράτη χρειάζεται "επαγγελματικής κατηγορίας".
Χρειάζεται όραμα, σχέδιο, οργάνωση, μεθοδολογία. Χρειάζεται ομάδα ικανών ανθρώπων με όρεξη και συλλογική αντίληψη και όχι ενός ανδρός αρχή ή ενός ανδρός το παρεάκι.
Τέταρτο κριτήριο: Η μελλοντική διοίκηση κάθε δήμου θα πρέπει να έχει στοιχεία ενότητας και σύνθεσης. Οι όποιες ρήξεις θα πρέπει να αφορούν κατεστημένες αντιλήψεις να γίνονται σε θεσμικό επίπεδο και όχι σε προσωπικό. Οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, οι μειωτικές εκφράσεις και η υποτίμηση των πάντων που δείχνουν πολλές φορές οι εκάστοτε δημοτικοί ηγήτορες μόνο την αδυναμία τους επιδεικνύουν και την κενότητα των επιχειρημάτων τους και δεν έχουν σχέση με την συλλογικότητα που επιβάλλουν οι νέες συνθήκες.
Σήμερα οι καιροί δεν μπορεί να περιμένουν. Για την υλοποίηση αυτού του οράματος, του νέου σχεδίου διοίκησης, είτε σε τοπικό είτε σε περιφερειακό επίπεδο, είναι καλό να βρεθούν οι νέοι, άφθαρτοι, οι ρηξικέλευθοι υπηρέτες του δημόσιου καλού και όχι οι επαγγελματίες της πολιτικής που γεμίζουν τον χρόνο τους και όχι μόνο, και οι γύρω από αυτούς, οι μιζαδόροι, οι διαπλεκόμενοι και οι λογής λογής γυρολόγοι που περιμένουν να γίνουν βεντούζα και να απομυζήσουν και εκείνοι κάτω από την ψευδεπίγραφη εξουσία των "αφεντάδων" τους. Θέλει αρετή και τόλμη και για τον εκάστοτε ηγήτορα και για το περιβάλλον του. να οριοθετήσει δράσεις, πράξεις και να χαράξει νέους δρόμους.
Οι νέοι Δήμαρχοι ή θα ανοίξουν νέους δρόμους ή θα γίνουν οι νεκροθάφτες της νέας διοικητικής αλλαγής που ευαγγελίζεται ο Καλλικράτης.
Θα μπορούσε πραγματικά να γράφει κάποιος με τις ώρες. Γνωρίζω ότι είναι κουραστικό. Επιθυμώ όμως να μοιράσω τις σκέψεις μου φωναχτά γιατί γνωρίζω πολλούς που συμφωνούν με αυτές και θα ήθελαν να τις δημοσιοποιήσουν.
Ας πούμε ότι τα έγραψα εγώ υιοθετώντας τα και εκφράζοντάς τους απόλυτα. Ίσως με κομψό τρόπο. Γιατί οι πολίτες σχολιάζουν τους επαγγελματίες πολιτικούς και την πολιτική με αδόκιμες για δημοσίευση εκφράσεις.
Η ευθύνη ανήκει σε όλους. Μα προπάντων στους ηγήτορες. Τοπικούς ή περιφερειακούς. Αυτοί χαράσσουν τους δρόμους, αυτοί δικαιώνουν τις επιλογές τους, αυτοί δημιουργούν τα περιβάλλοντά τους που συνεχώς ώζουν, αυτοί χαράσσουν νέους δρόμους ή νέους τάφους που ενταφιάζονται όλα τα προοδευτικά εγχειρήματα.
Γι’ αυτό πιστεύω ότι τώρα είναι μια νέα αρχή και μια νέα δυνατότητα. Ας μην την χάσουμε.
Χανιά 30-7-2010
Μαυρογένης Ευτύχης
Δικηγόρος
ΕΝΑ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ Ή ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟΣ;
Γράφει ο Δικηγόρος Ευτύχης Μαυρογένης
Λένε ότι ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Οι καλύτερες ιστορικά πολιτικές ιδέες και συλλήψεις, είναι ενταφιεσμένες στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας της Ανθρωπότητας. Τα ικριώματα των λογής – λογής επαναστάσεων και οράματα έχουν προ πολλού τεθεί στην υπηρεσία του σαρακιού του χρόνου.
Γιατί άραγε το σχέδιο του Καλλικράτη να γλιτώσει από την μέγγενη των μικροπολιτικών συμφερόντων και των σκοπιμοτήτων των προσωπικών αδιεξόδων των αυτοχαρακτηριζόμενων ως αναγκαίων προσωπικοτήτων στην υπηρεσία του καημένου δημότη - πολίτη ;
Υπάρχει μια κοινή διαπίστωση από όλους που επιβάλλει να ελπίζουμε ότι δεν θα συμβεί αυτό.
Γιατί το παρόν πολιτικό σύστημα αναφοράς έχει πιάσει πάτο. Γιατί οι κομματικοί φορείς, οι συλλογικές πρωτοβουλίες, που υπηρετούν αδιέξοδες προσωπικές στρατηγικές, ως κοινωνία πολιτών, ενεργών ή μη, που αναζητά ινδάλματα και έντιμους ηγήτορες έχουν παραδοθεί σε φτηνούς ανέξοδους υποσχεσιολόγους, κατά το κοινώς λεγόμενο πολιτικάντηδες σε επαγγελματίες πολιτικούς. Που αν χάσουν τη δημόσια εικόνα τους και το μόνιμο περιβάλλον τους νομίζουν ότι ο κόσμος θα χάσει το άπαν.
Ο Καλλικράτης ως συλλογικός θεσμός, που ξαναχτίζει την κοινωνική και πολιτική πυραμίδα, απονευρώνοντας το κράτος και ενισχύοντας την περιφερειακή συνείδηση και με άλλου τύπου αναπτυξιακή λογική, μπορεί να αποτελέσει ένα νέο εφαλτήριο για μια άλλη Ελλάδα, για ένα άλλο μοντέλο αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που θα διαμεσολαβεί στον πολίτη και στις ανάγκες του και δεν θα υπόσχεται στον πολίτη διορισμούς, βολέματα και ρουσφετολογικές καθημερινές ή μη μικροεξυπηρετήσεις.
Σήμερα που οι κοινωνικές διεργασίες ρευστοποιούν τις πολιτικές οριοθετήσεις, ορισμένα κριτήρια οφείλουν να πρυτανεύσουν για την επιλογή των προσώπων που θα κληθούν να υπηρετήσουν τόσο ως φορείς συλλογικής κοινωνικής έκφρασης (Δημάρχοι) όσο και ως υποψήφιοι, δημοτικοί ή περιφερειακοί σύμβουλοι.
Πρώτο κριτήριο: Η εντιμότητα και καθαρότητα πολιτικού λόγου. Κριτήρια που δεν θα στηρίζονται στον βερμπαλισμό του κάθε υποψηφίου αλλά στην μέχρι τώρα δημόσια εικόνα που οι ίδιοι έχουν υπηρετήσει. Γιατί πραγματικά αηδιάζω όταν βλέπω και ακούω να μιλούν οι επαγγελματίες της πολιτικής για διαφάνεια και εντιμότητα οι οποίοι είναι βουτηγμένοι στις χειρότερες συναλλαγές και με την προσωπική τους διαδρομή συναγελάζονται και υπηρετούν ή εξυπηρετούν καλύτερα ανθρώπους με ύποπτες αναφορές και διαδρομές που έχουν επιτρέψει να τους περιβάλλουν από μακριά στον βωμό ενός περιβάλλοντος.
<span>Δεύτερο κριτήριο:</span> Η ευθύτητα και στόχευση του πολιτικού λόγου είναι ένα άλλο ασφαλές κριτήριο. Η πολιτική δεν είναι δημόσιες σχέσεις όπως θέλουν οι επαγγελματίες της πολιτικής που ακόμα και τοπικά ακούω ότι προσλαμβάνουν μέχρι και γραφεία δημοσίων σχέσεων ή επαγγελματίες δημοσιογράφους για να κατασκευάζουν μια ψευδή εικόνα για κάθε υποψήφιο. Η πολιτική οφείλει να είναι όραμα – σχέδιο, απόφαση και ρήξη με κατεστημένες καταστάσεις. Είναι ζωογόνος και ζωοφόρος λειτουργία για την κοινωνία, εάν και εφόσον ασκείται με όρους κοινωνικού μετασχηματισμού και διαρκούς αυτοελέγχου.
Οι επαγγελματίες της πολιτικής δυστυχώς έχουν μετατρέψει την πολιτική σε ένα άκρατο παιχνίδι δημοσίων σχέσεων και συναλλαγών.
Τρίτο κριτήριο: Να γνωρίζει ο καθένας τα όριά του. Δεν κάνουν όλοι για όλα. Ένας καλός επιχειρηματίας δεν είναι απαραίτητα καλός πολιτικός. Ένας καλός δήμαρχος ενός μικρού δήμου δεν είναι αναγκαία συνθήκη για να εγγυάται την επιτυχή παρουσία του στο νέο εγχείρημα του Καλλικράτη. Αν οι Καποδιστριακοί δήμοι χρειάζονται για την διοίκηση τους να είχαν εξοπλιστεί οι δήμαρχοι με "δίπλωμα" ερασιτεχνικό, τώρα για τον Καλλικράτη χρειάζεται "επαγγελματικής κατηγορίας".
Χρειάζεται όραμα, σχέδιο, οργάνωση, μεθοδολογία. Χρειάζεται ομάδα ικανών ανθρώπων με όρεξη και συλλογική αντίληψη και όχι ενός ανδρός αρχή ή ενός ανδρός το παρεάκι.
Τέταρτο κριτήριο: Η μελλοντική διοίκηση κάθε δήμου θα πρέπει να έχει στοιχεία ενότητας και σύνθεσης. Οι όποιες ρήξεις θα πρέπει να αφορούν κατεστημένες αντιλήψεις να γίνονται σε θεσμικό επίπεδο και όχι σε προσωπικό. Οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, οι μειωτικές εκφράσεις και η υποτίμηση των πάντων που δείχνουν πολλές φορές οι εκάστοτε δημοτικοί ηγήτορες μόνο την αδυναμία τους επιδεικνύουν και την κενότητα των επιχειρημάτων τους και δεν έχουν σχέση με την συλλογικότητα που επιβάλλουν οι νέες συνθήκες.
Σήμερα οι καιροί δεν μπορεί να περιμένουν. Για την υλοποίηση αυτού του οράματος, του νέου σχεδίου διοίκησης, είτε σε τοπικό είτε σε περιφερειακό επίπεδο, είναι καλό να βρεθούν οι νέοι, άφθαρτοι, οι ρηξικέλευθοι υπηρέτες του δημόσιου καλού και όχι οι επαγγελματίες της πολιτικής που γεμίζουν τον χρόνο τους και όχι μόνο, και οι γύρω από αυτούς, οι μιζαδόροι, οι διαπλεκόμενοι και οι λογής λογής γυρολόγοι που περιμένουν να γίνουν βεντούζα και να απομυζήσουν και εκείνοι κάτω από την ψευδεπίγραφη εξουσία των "αφεντάδων" τους. Θέλει αρετή και τόλμη και για τον εκάστοτε ηγήτορα και για το περιβάλλον του. να οριοθετήσει δράσεις, πράξεις και να χαράξει νέους δρόμους.
Οι νέοι Δήμαρχοι ή θα ανοίξουν νέους δρόμους ή θα γίνουν οι νεκροθάφτες της νέας διοικητικής αλλαγής που ευαγγελίζεται ο Καλλικράτης.
Θα μπορούσε πραγματικά να γράφει κάποιος με τις ώρες. Γνωρίζω ότι είναι κουραστικό. Επιθυμώ όμως να μοιράσω τις σκέψεις μου φωναχτά γιατί γνωρίζω πολλούς που συμφωνούν με αυτές και θα ήθελαν να τις δημοσιοποιήσουν.
Ας πούμε ότι τα έγραψα εγώ υιοθετώντας τα και εκφράζοντάς τους απόλυτα. Ίσως με κομψό τρόπο. Γιατί οι πολίτες σχολιάζουν τους επαγγελματίες πολιτικούς και την πολιτική με αδόκιμες για δημοσίευση εκφράσεις.
Η ευθύνη ανήκει σε όλους. Μα προπάντων στους ηγήτορες. Τοπικούς ή περιφερειακούς. Αυτοί χαράσσουν τους δρόμους, αυτοί δικαιώνουν τις επιλογές τους, αυτοί δημιουργούν τα περιβάλλοντά τους που συνεχώς ώζουν, αυτοί χαράσσουν νέους δρόμους ή νέους τάφους που ενταφιάζονται όλα τα προοδευτικά εγχειρήματα.
Γι’ αυτό πιστεύω ότι τώρα είναι μια νέα αρχή και μια νέα δυνατότητα. Ας μην την χάσουμε.
Χανιά 30-7-2010
Μαυρογένης Ευτύχης
Δικηγόρος
ατομικη ευθυνη και κοινωνική ευαισθησία
Ενα κρισιμο δηλημα ειναι το αμεσως παραπανω.Τι προέχει? Η ατομικη δράση ή η κοινωνική ευαισθησία ?Ενα ερώτημα το οποίο ανάλογα με την απάντηση του, θέτωντας τις απόψεις σου δημόσια σε καθεστώς ελέγχου και κριτικής,η συλλογικη συνείδηση σε τοποθετεί σε στατικα πλαίσια αναφοράς. Η απάντηση φαινομενικά είναι ευκολη. Αν θες να είσαι αρεστός σε πολλόυς θα προτάξεις την κοινωνική ευαισθησία. Αν ομως μπεις σε μη ρηχούς προβληματισμούς θαδιαπιστωσεις ότι η κοινωνια επιβραυευει ατομικες λογικές και αποθεώνει τον ατομικό ανταγωνισμό.Η εννοια της συλλογικής κοινωνικότητας υποχωρεί δραματικά μπροστά στην αποθέωση της ατομικής πρωτοβουλίας ακόμα και μέσα στις συλλογικες πρωτοβουλιες.Παντα θα υπάρχει η πρωτοπορεία που θα διεκδικεί για τον εαυτό της τη γνώση και την δύναμη που απορρέει απο αυτήν.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ
Γράφει ο Δικηγόρος Ευτύχης Μαυρογένης
Βλέποντας και παρατηρώντας τα ψηφοδέλτια όλων των παρατάξεων στις επερχόμενες Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές περιέρχομαι σε έναν βαθύ προβληματισμό για την πληθώρα παλαιών θα έλεγα στελεχών, από όλες τις παρατάξεις με συνέπεια την έλλειψη σοβαρής ανανέωσης της πολιτικής σκηνής του νομού μας.
Η επιλογή αυτή δεν μπορεί να είναι ούτε τυχαία, ούτε συμπτωματική. Κάποιοι όλα τα περασμένα χρόνια και αναφέρομαι κυρίαρχα στον χώρο του ΠΑΣΟΚ υπηρέτησαν με πάθος την έλλειψη ανανέωσης στα Χανιά προκειμένου να θωρακίσουν τις δικές τους καρέκλες.
Οι όποιες προσπάθειες αιμοδότησης στελεχών εκτός Χανίων απεδείχθησαν εκ του αποτελέσματος εμβαλωματικές και δεν έχουν στοιχεία συνέχειας. Είναι σίγουρο ότι μετά τις εκλογές θα ανοίξει ένας πλούσιος διάλογος γύρω και από αυτό το θέμα.
Θέλω να πιστεύω ότι ο διάλογος αυτός θα γίνει με γνώμονα και μόνο το καλό του τόπου και της Δημοκρατικής παράταξης και όχι με προσωπικές επιθέσεις και απαξιωτικές συμπεριφορές.
Όμως σήμερα αυτή είναι η πολιτική κατάσταση και σε επίπεδο τουλάχιστον του κεντρικού δήμου Χανίων κατά τη γνώμη μου επιβάλλεται η με κάθε θυσία αλλαγή της χρόνιας ακινησίας και της έλλειψης οράματος για τα Χανιά μας.
Οι πολίτες μπροστά σ’ αυτές τις εκλογές έχουν πολλά διλήμματα. Υπάρχει όμως ένα δίλημμα αφού αποφασίσουν και επιλέξουν τον συνδυασμό προτίμησης τους, στην συνέχεια ποιον να ψηφίσουν.
Σ’ αυτό το δίλημμα η απάντηση κατά τη γνώμη μου πρέπει να είναι μονόδρομος. Ο "Καλλικράτης" βάζει ένα νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των Δήμων. Οφείλουμε στο νέο αυτοδιοικητικό τοπίο που διαμορφώνεται να ξεχάσουμε την μικροεξυπηρέτηση, τα μικρορουσφέτια και τις δεσμεύσεις για διορισμούς που αποτελούσε βούτυρο στο ψωμί κάθε υποψηφίου, είτε υποψήφιου βουλευτή είτε υποψήφιου δημάρχου.
Άρα τώρα καλό θα ήταν να ξεχάσουμε τις σχετικές σειρήνες που ηχούν από ορισμένους υποψηφίους που βρίσκονται σε κάθε συνδυασμό. Ας μη λένε ψέματα. Απέναντι σ’ αυτές τις σειρήνες να αντιτάξουμε με την ψήφο μας νέα πρόσωπα, φρέσκες ιδέες και πρωτοβουλίες που δεν βλέπουν τις εκλογές ως μέσο προσωπικού βολέματος και ενδεχόμενα οικονομικού πλουτισμού.
Να δώσουμε εμπιστοσύνη στα νέα παιδιά. Να χαρούν την πολιτική ως διαδικασία συμμετοχής και όχι κτισίματος καριέρας πολιτικής και συνακόλουθα ενδεχόμενα οικονομικής ευμάρειας. Να αποσυνδέσουν οι νέοι υποψήφιοι τον προσωπικό πλουτισμό τους από την πολιτική τους δραστηριότητα. Και όσοι αποδεδειγμένα έχουν πλουτίσει από την πολιτική όταν θα έλθει η στιγμή να κρίνουν οι πολίτες ας τους εξοστρακίσουν από την πολιτική σκηνή.
Γεγονός είναι ότι πολλοί προσέρχονται κουβαλώντας στο οπλοστάσιο του πολιτικού τους λόγου μύριες όσες υποσχέσεις.
Σε κάθε νέα εκλογή όμως υπάρχει νέα ελπίδα και αυτή καταγράφεται στους νέους. Το πολιτικό σκηνικό στα Χανιά μπορεί να αλλάξει μόνο από νέα πρόσωπα, νέους ανθρώπους. Που ασχολούνται πρώτη φορά με τα κοινά. Που έχουν όραμα και δημιουργικότητα. Που δεν βλέπουν την πολιτική ως επάγγελμα. Που δηλαδή δεν είναι επαγγελματίες της πολιτικής. Που δεν έχουν φθαρεί ανάμεσα στις υποσχέσεις και στις μικροεξυπηρετήσεις. Που δεν "πουλούν" θέσεις και διορισμούς στον απελπισμένο κόσμο. Που δεν ευαγγελίζονται προκαταβολικά προεδριλίκια ή αντιδημαρχιλίκια σε οργανισμούς του Δήμου κ.λ.π.
Μόνο στους νέους και άφθαρτους μπορεί κάποιος να ελπίζει. Είμαι φανατικά υπέρ των νέων. Όχι λοιπόν στους επαγγελματίες της πολιτικής. Αυτούς που έχουν αναγάγει την πολιτική όρο προσωπικής επιβίωσης και επαγγελματικής αποκατάστασης.
Σε όλους τους συνδυασμούς υπάρχουν τέτοιοι υποψήφιοι – νέοι. Γι’ αυτούς υποτίθεται ότι παλεύουν όλοι. Ε, τότε ας τους αφήσουμε να δοκιμάσουν. Τις ιδέες, τις δυνάμεις, τις σκέψεις τους. Μέχρι να αποδειχθεί ότι οι ίδιοι δεν μπορούν. Και μην πείτε για πειραματισμούς. Τόσα χρόνια αν μη τι άλλο, πειράματα γίνονται στην πλάτη του λαού.
Για να μην κατηγορηθώ όμως για ηλικιακό ρατσισμό, ξεκαθαρίζω ότι έχω γνωρίσει ηλικιακά μεγάλους πολιτικούς που η νεανικότητα της σκέψης και δράσης τους ήταν πολύ μπροστά από κάποιους που ήταν ηλικιακά νέοι. Αλλά αυτοί δυστυχώς για την κοινωνία μας είναι λίγοι.
Συμπερασματικά, ας διαλέξουμε απ’ όλους τους υπάρχοντες συνδυασμούς να ψηφίσουμε τους πρωτοεμφανιζόμενους, τους εραστές της πολιτικής, τους έχοντες διάθεση για προσφορά και δημιουργία. Από τους άλλους που χρόνια παραγοντίζουν στην πλάτη μας και για το καλό μας ας τους πούμε "ευχαριστώ δεν θα πάρουμε, χορτάσαμε".
Η κοινωνική αλλαγή αναμφισβήτητα κρύβεται στο νέο και στους νέους. Κρύβεται στους οραματιστές και όχι στους διαχειριστές. Οποιαδήποτε μεγάλη αλλαγή στην ανθρωπότητα έγινε, πραγματοποιήθηκε γιατί κάποιοι δεν αποδεχόταν τα τότε κοινωνικά δεδομένα και στάθηκαν στην πρωτοπορία των κοινωνικών αλλαγών εκφράζοντας αυτό το νέο. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι επιβάλλεται ως κοινωνία να πούμε και τώρα και πάντα: Τόπο στα νιάτα. Κάντε τόπο στους νέους, στις νέες ιδέες αλλά και σε όσους εμφορούνται από νέες ιδέες από ειλικρινείς διαθέσεις ανιδιοτελούς προσφοράς.
Χανιά 3-11-2010
Μαυρογένης Ευτύχης
Δικηγόρος
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ
Γράφει ο Δικηγόρος Ευτύχης Μαυρογένης
Βλέποντας και παρατηρώντας τα ψηφοδέλτια όλων των παρατάξεων στις επερχόμενες Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές περιέρχομαι σε έναν βαθύ προβληματισμό για την πληθώρα παλαιών θα έλεγα στελεχών, από όλες τις παρατάξεις με συνέπεια την έλλειψη σοβαρής ανανέωσης της πολιτικής σκηνής του νομού μας.
Η επιλογή αυτή δεν μπορεί να είναι ούτε τυχαία, ούτε συμπτωματική. Κάποιοι όλα τα περασμένα χρόνια και αναφέρομαι κυρίαρχα στον χώρο του ΠΑΣΟΚ υπηρέτησαν με πάθος την έλλειψη ανανέωσης στα Χανιά προκειμένου να θωρακίσουν τις δικές τους καρέκλες.
Οι όποιες προσπάθειες αιμοδότησης στελεχών εκτός Χανίων απεδείχθησαν εκ του αποτελέσματος εμβαλωματικές και δεν έχουν στοιχεία συνέχειας. Είναι σίγουρο ότι μετά τις εκλογές θα ανοίξει ένας πλούσιος διάλογος γύρω και από αυτό το θέμα.
Θέλω να πιστεύω ότι ο διάλογος αυτός θα γίνει με γνώμονα και μόνο το καλό του τόπου και της Δημοκρατικής παράταξης και όχι με προσωπικές επιθέσεις και απαξιωτικές συμπεριφορές.
Όμως σήμερα αυτή είναι η πολιτική κατάσταση και σε επίπεδο τουλάχιστον του κεντρικού δήμου Χανίων κατά τη γνώμη μου επιβάλλεται η με κάθε θυσία αλλαγή της χρόνιας ακινησίας και της έλλειψης οράματος για τα Χανιά μας.
Οι πολίτες μπροστά σ’ αυτές τις εκλογές έχουν πολλά διλήμματα. Υπάρχει όμως ένα δίλημμα αφού αποφασίσουν και επιλέξουν τον συνδυασμό προτίμησης τους, στην συνέχεια ποιον να ψηφίσουν.
Σ’ αυτό το δίλημμα η απάντηση κατά τη γνώμη μου πρέπει να είναι μονόδρομος. Ο "Καλλικράτης" βάζει ένα νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των Δήμων. Οφείλουμε στο νέο αυτοδιοικητικό τοπίο που διαμορφώνεται να ξεχάσουμε την μικροεξυπηρέτηση, τα μικρορουσφέτια και τις δεσμεύσεις για διορισμούς που αποτελούσε βούτυρο στο ψωμί κάθε υποψηφίου, είτε υποψήφιου βουλευτή είτε υποψήφιου δημάρχου.
Άρα τώρα καλό θα ήταν να ξεχάσουμε τις σχετικές σειρήνες που ηχούν από ορισμένους υποψηφίους που βρίσκονται σε κάθε συνδυασμό. Ας μη λένε ψέματα. Απέναντι σ’ αυτές τις σειρήνες να αντιτάξουμε με την ψήφο μας νέα πρόσωπα, φρέσκες ιδέες και πρωτοβουλίες που δεν βλέπουν τις εκλογές ως μέσο προσωπικού βολέματος και ενδεχόμενα οικονομικού πλουτισμού.
Να δώσουμε εμπιστοσύνη στα νέα παιδιά. Να χαρούν την πολιτική ως διαδικασία συμμετοχής και όχι κτισίματος καριέρας πολιτικής και συνακόλουθα ενδεχόμενα οικονομικής ευμάρειας. Να αποσυνδέσουν οι νέοι υποψήφιοι τον προσωπικό πλουτισμό τους από την πολιτική τους δραστηριότητα. Και όσοι αποδεδειγμένα έχουν πλουτίσει από την πολιτική όταν θα έλθει η στιγμή να κρίνουν οι πολίτες ας τους εξοστρακίσουν από την πολιτική σκηνή.
Γεγονός είναι ότι πολλοί προσέρχονται κουβαλώντας στο οπλοστάσιο του πολιτικού τους λόγου μύριες όσες υποσχέσεις.
Σε κάθε νέα εκλογή όμως υπάρχει νέα ελπίδα και αυτή καταγράφεται στους νέους. Το πολιτικό σκηνικό στα Χανιά μπορεί να αλλάξει μόνο από νέα πρόσωπα, νέους ανθρώπους. Που ασχολούνται πρώτη φορά με τα κοινά. Που έχουν όραμα και δημιουργικότητα. Που δεν βλέπουν την πολιτική ως επάγγελμα. Που δηλαδή δεν είναι επαγγελματίες της πολιτικής. Που δεν έχουν φθαρεί ανάμεσα στις υποσχέσεις και στις μικροεξυπηρετήσεις. Που δεν "πουλούν" θέσεις και διορισμούς στον απελπισμένο κόσμο. Που δεν ευαγγελίζονται προκαταβολικά προεδριλίκια ή αντιδημαρχιλίκια σε οργανισμούς του Δήμου κ.λ.π.
Μόνο στους νέους και άφθαρτους μπορεί κάποιος να ελπίζει. Είμαι φανατικά υπέρ των νέων. Όχι λοιπόν στους επαγγελματίες της πολιτικής. Αυτούς που έχουν αναγάγει την πολιτική όρο προσωπικής επιβίωσης και επαγγελματικής αποκατάστασης.
Σε όλους τους συνδυασμούς υπάρχουν τέτοιοι υποψήφιοι – νέοι. Γι’ αυτούς υποτίθεται ότι παλεύουν όλοι. Ε, τότε ας τους αφήσουμε να δοκιμάσουν. Τις ιδέες, τις δυνάμεις, τις σκέψεις τους. Μέχρι να αποδειχθεί ότι οι ίδιοι δεν μπορούν. Και μην πείτε για πειραματισμούς. Τόσα χρόνια αν μη τι άλλο, πειράματα γίνονται στην πλάτη του λαού.
Για να μην κατηγορηθώ όμως για ηλικιακό ρατσισμό, ξεκαθαρίζω ότι έχω γνωρίσει ηλικιακά μεγάλους πολιτικούς που η νεανικότητα της σκέψης και δράσης τους ήταν πολύ μπροστά από κάποιους που ήταν ηλικιακά νέοι. Αλλά αυτοί δυστυχώς για την κοινωνία μας είναι λίγοι.
Συμπερασματικά, ας διαλέξουμε απ’ όλους τους υπάρχοντες συνδυασμούς να ψηφίσουμε τους πρωτοεμφανιζόμενους, τους εραστές της πολιτικής, τους έχοντες διάθεση για προσφορά και δημιουργία. Από τους άλλους που χρόνια παραγοντίζουν στην πλάτη μας και για το καλό μας ας τους πούμε "ευχαριστώ δεν θα πάρουμε, χορτάσαμε".
Η κοινωνική αλλαγή αναμφισβήτητα κρύβεται στο νέο και στους νέους. Κρύβεται στους οραματιστές και όχι στους διαχειριστές. Οποιαδήποτε μεγάλη αλλαγή στην ανθρωπότητα έγινε, πραγματοποιήθηκε γιατί κάποιοι δεν αποδεχόταν τα τότε κοινωνικά δεδομένα και στάθηκαν στην πρωτοπορία των κοινωνικών αλλαγών εκφράζοντας αυτό το νέο. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι επιβάλλεται ως κοινωνία να πούμε και τώρα και πάντα: Τόπο στα νιάτα. Κάντε τόπο στους νέους, στις νέες ιδέες αλλά και σε όσους εμφορούνται από νέες ιδέες από ειλικρινείς διαθέσεις ανιδιοτελούς προσφοράς.
Χανιά 3-11-2010
Μαυρογένης Ευτύχης
Δικηγόρος
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)