ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ Ή ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΑ

            ²Είναι ακήρυκτος πόλεμος². ²Κάθε χρόνο χάνεται ένα κεφαλοχώρι από τα τροχαία που γίνονται στην Ελλάδα². ²Φταίει το απαράδεκτο οδικό δίκτυο². ²Η νεολαία πίνοντας και οδηγώντας αυτοκτονεί².

            Είναι σταχυολογημένοι ορισμένοι τίτλοι εφημερίδων που κατά καιρούς έχω διαβάσει σε διάφορες εφημερίδες. Φαντάζομαι όχι μόνο εγώ αλλά και εσύ φίλε μου αναγνώστη.

            Ίσως μετά τα ναρκωτικά να είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα. Η σύγχρονη μάστιγα της Ελλάδας.

            Οι αιτίες πάμπολλες. Οι ευθύνες υπεραρκετές. Τόσο κοινωνικές, όσο και ατομικές.

            Το ζητούμενο είναι τι κάνουμε ως κοινωνία, ως άτομα, ως φορείς. Προς αυτή την κατεύθυνση θα ξεδιπλώσω ορισμένες από τις σκέψεις μου.

            Τον τελευταίο καιρό αναπτύχθηκαν διάφορες πρωτοβουλίες σε τοπικό επίπεδο με στόχο την συνειδητοποίηση του προβλήματος και δι’ αυτής της μεθόδου η περαιτέρω ευαισθητοποίηση του πολίτη.

            Πρωτοβουλίες αξιόλογες, όπως αυτή της Νευροχειρουργικής κλινικής του Νοσοκομείου Χανίων προεξάρχοντος του άξιου συμπολίτη μας Νευροχειρούργου Χανίων Αρχοντάκη Γεωργίου είχε πολύ σπουδαία αποτελέσματα.

            Η παρέλαση των μαθητών μπροστά από τα στραπατσαρισμένα αυτοκίνητα λειτούργησε με τρόπο αφυπνιστικό και καταγράφηκε στην συνείδηση των παιδιών. Και αυτό ήταν ένα τεράστιο κέρδος.

            Οι ανάλογες πρωτοβουλίες του Τμήματος Τροχαίας Αστυνομίας είναι στην απόλυτα σωστή κατεύθυνση.

Όλα αυτά όμως κινούνται σε ένα πλαίσιο ατομικής πρωτοβουλίας που δυστυχώς κάποιες στιγμές μέσα από το μαζικό βομβαρδισμό των ειδήσεων και αυτές αποκτούν μειωμένα αποτελέσματα αναφορικά με την ένταση και την αποτελεσματικότητα που θα πρέπει να έχει το εκπεμπόμενο μήνυμα.

Ακούω πολλούς να λένε ότι είναι πολύ μακριά όλα αυτά και δεν μας αφορούν. Να μην συμβεί να μας βρουν. Έτσι νόμιζαν και όλοι όσοι έχουν χάσει παιδιά, αδέλφια, γονείς στην μολώχ της ασφάλτου. Και είναι πανεύκολο να συμβεί. Και δεν θα είναι ατύχημα όταν συμβεί. Θα είναι τροχαίο δυστύχημα.

Δεν υπάρχουν τροχαία ατυχήματα. Πολύ κακώς ονομάζονται ως τέτοια. Δεν υπάρχει ατύχημα όταν συμβαίνει ένα τροχαίο συμβάν, ιδίως αν έχει θανατηφόρα αποτελέσματα. Υπάρχουν τροχαία δυστυχήματα.

Λόγω της δουλειάς μου ως δικηγόρος έχω δει πολύ πόνο, πολύ θυμό, πολύ οργή όταν συμβεί ένα τροχαίο δυστύχημα και αφήσει πίσω του θάνατο ή μόνιμη αναπηρία. Μια απίστευτη ταλαιπωρία που στεγνώνει την ψυχή των συγγενών και αφυδατώνει κάθε σκέψη με τις απίστευτες διαδικασίες σε δικαστικό και κοινωνικό επίπεδο.

Κατά την γνώμη μου θα πρέπει να ξεφύγουμε από την απλή αντίληψη του ατυχήματος με ότι ιδεολογική μοιρολατρική αντίληψη εμπεριέχει ο όρος αυτός και να περάσουμε σε ένα άλλο επίπεδο αντίληψης, που να θεωρείται το τροχαίο ως ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ.

Έχει ήδη ανοίξει στην κοινωνία μας ένας διάλογος πολύ σοβαρός γύρω από τα τροχαία δυστυχήματα. Επιβάλλεται να γίνει αυτός οργανωμένος. Να υπάρχει στρατηγική στους στόχους του. Να συνδέσουμε τις ατομικές και επιμέρους δράσεις μας ο καθένας μέσα από μια συνολική και συλλογική δράση. Μια ιεραρχημένη και στοχοποιημένη καμπάνια που να είναι μόνιμη και διαρκής, που θα ξετυλίγεται σε διαφορετικά επίπεδα, πολιτικά, κοινωνικά, σε μαθητικές κοινότητες κλπ. Μόνο έτσι είναι δυνατόν να έχει απτά αποτελέσματα. Μια συλλογική προσπάθεια θα πείθει καλύτερα από μια ατομική πρωτοβουλία.

Αν ενώσουμε τις φωνές μας θα συνεγείρουμε περισσότερο τα αντανακλαστικά της κοινωνίας μας. Στην κατεύθυνση αυτή ήδη μια ομάδα που έχει ενστερνιστεί τις παραπάνω ιδέες εργάζεται. Ελπίζουμε να υπάρξει η ανάλογη ανταπόκριση σε όλα τα επίπεδα.

Η βοήθεια κάθε πολίτη ξεχωριστά δεν μπορεί παρά να είναι ευπρόσδεκτη. Έτσι καλούμε κάθε πολίτη που επιθυμεί να συμμετάσχει σε μια οργανωμένη προσπάθεια που θα έχει να κάνει με την αντιμετώπιση της σύγχρονης μάστιγας των τροχαίων δυστυχημάτων να εκφράσει την θέλησή του και να δηλώσει την συμμετοχή του στον σύλλογο ΠΡΟΤΑ.